Wiele osób nie zdaje sobie sprawę, że większości problemów z długiem seniorów można uniknąć. Metod jest kilka, a oto one:
Po pierwsze rozmowa. Z członkami rodziny trzeba rozmawiać. Kto często odwiedza własnych rodziców lub dziadków widzi, co się zmieniło w ich życiu. Dostrzega nowe przedmioty (zresztą seniorzy chętnie się nimi chwalą), ma szansę dopytać skąd się wzięły. Jeśli odpowiedź brzmi – kupiłam na pokazie – to jesteśmy w domu. Na odstąpienie od takiej umowy zawartej poza lokalem przedsiębiorstwa mamy 14 dni. W takiej sytuacji trzeba pamiętać o anulowaniu umowy kredytu. Im szybciej dowiemy się tym lepiej. Podobnie jest z umową na nowy telefon lub o kredyt samochodowy. Jeśli został wzięty dla wnuczka ochrzaniamy kogo trzeba (wnuczka), a babci lub dziadkowi pomagamy wyplątać się z kłopotów.
Po drugie obecność. Staramy się aby z seniorem zawsze ktoś był. Nie zawsze jest taka możliwość (wtedy pkt 1). Pozwoli to wyłapać w zarodku wszelkie podchody o podżyrowanie kredytu, zaproszenie na pokaz itp.I jeszcze raz tłumaczymy, tłumaczymy.
Po trzecie pomoc w czynnościach bankowych. Wprowadzamy zasadę – z babcią do banku idzie ktoś inny. Tłumaczymy – zdarzają się napady, potrzebujesz asysty. Taka obstawa skutecznie tłumi zapędy wszelkiego rodzaju sprzedawców. Już nie będą namawiać na cudowne polisy, kredyty, namawiać na nowe, niepotrzebne produkty (np. polisę na życie działającą do 60 r.ż.). A dodatkowo stała pomoc buduje więź – szybciej dowiemy się o różnych, niekoniecznie rozsądnych pomysłach i planach.
I na koniec najtrudniejsze – ubezwłasnowolnienie. Jeśli szaleństwa starszej pani/starszego pana stają się na prawdę kłopotliwe idziemy do prawnika i występujemy o ubezwłasnowolnienie. Wtedy wszystkie umowy, które zawrze babcia/dziadek będą nieważne. Oczywiście najpierw musi wypowiedzieć się sąd, ale przy nasileniu łatwowierności i nadmiernym obciążeniu budżetu domowego powinno się udać.