Miesiąc: luty 2016

Dzisiaj o najlepszej metodzie na kupno świetnego samochodu za niewielkie pieniądze.

Mam kolegę, który zupełnie nie zna się na motoryzacji. Do głowy nie przyjdzie mu nawet samodzielna zmiana opon. Ponieważ ma zawsze trochę gotówki, decyduje się na auta z salonu, a potem, kiedy mija 4-5 lat, sprzedaje pojazd znajomym, którzy nie podzielają obaw o trwałość kilkuletniego samochodu.

Kolega kupił Opla Astrę II za ok. 50 tys. zł. Nie miał żadnych kolizji i problemów mechanicznych, ale ponieważ skończył się założony  okres eksploatacji,  właściciel pojechał do dealera po Astrę III. Dealer zaproponował odkup wozu za 19 tys. zł (minęły 4 lata i 38 tys. przebiegu). Ponieważ kwota ta nie była satysfakcjonująca,  kolega dorzucił 10% i za 21 tys. zaczął szukać nabywców wśród współpracowników. Byłem pierwszy.

W ten sposób stałem się właścicielem czteroletniego  auta za 40% wartości początkowej.  Pierwszy  znaczniejszy wydatek poniosłem dopiero po 20 tys. km,  płacąc 500 zł za wymianę rozrządu. Zrobiłem doskonały interes.

Dlatego zawsze radzę – najlepsze auto, to takie od członka rodziny lub kolegi. Znamy historię napraw (lub ich braku), mamy pewność przebiegu i wiemy, że nie zostaniemy oszukani. A szczęście? Polega na posiadaniu w gronie znajomych miłośnika pojazdów nowych, wymienianych co kilka lat.

 

Dzisiaj pod lupę biorę „tanie kredyty samochodowe” trzech firm:

• Fiata,
• Toyoty,
• Skody.

Wszystkie te firmy na swoich stronach reklamują kredyty z niskimi ratami. Co się za nimi kryje (składniki wyliczeń pochodzą ze stron internetowych firm). Widzimy tu cuda inżynierii finansowej, ale wniosek jest jeden (znany przed badaniem) – kredyt musi kosztować.

Najpierw moją uwagę przyciągnął Fiat 500 (cena do odbioru 40.000 zł). Odsetki pozornie nie są wysokie (podawane przez Bank 7,69%), ale RRSO (rzeczywista roczna stopa oprocentowania – czyli koszt kredytu 11,86%) zbliża nas do oprocentowania karty kredytowej (chociaż obejmuje pełne ubezpieczenie).  Bank wylicza, że wpłacimy 30% ceny jako wpłatę własną i dodatkowo 5% opłaty przygotowawczej (czyli razem ok. 14.000 zł), a potem przez 5 lat będziemy regulować raty w kwocie 613 zł. Razem auto będzie nas kosztować  50.780 zł. Kredyt podniesie cenę o 25%.

Toyota proponuje nieco droższe auta. Za 70.000 zł możemy mieć np. Aurisa. Toyota chwali się innowacyjnym kredytem Smartplan. Jest on dostępny na krótszy okres i zawiera tzw. ratę balonową (wysoką ostatnią ratę). Jak to wygląda w praktyce? Wpłata własna 14.000 zł (20%), rata balonowa (30%  i 21.000 zł). Czyli de facto spłacamy tylko połowę auta. Wysokość raty przez 36 miesięcy (na tyle liczony jest kredyt) wynosi 1.252 zł. Oprocentowanie to tylko 5,99%, ale RRSO już 11,27% (uwzględnia prowizje i ubezpieczenie). Łączny koszt zakupu samochodu – 85.850 zł czyli 22% więcej niż pierwotna cena cennikowa (a czas kredytu jest znacznie  krótszy)

Skoda ma w swojej ofercie Kredyt Niskich Rat. Dzięki niemu nie kupujemy samochodu na własność. Spłacamy tylko miesięczne raty „za korzystanie”.  Auto możemy też wykupić za ustaloną kwotę (znowu rata balonowa). Weźmy Skodę Octawię z ceną 61.091 zł. Wpłaćmy na początek 21% wartości i uiszczajmy co miesiąc (przez 4 lata) ratę 709 zł. Na koniec zostanie nam jeszcze 28.163 zł raty balonowej (46%). Razem musimy poza ratami zebrać 66% ceny (ok.2/3) w gotówce lub tylko 21%, jeśli nie zamierzamy auta wykupić. RRSO wyniesie 9,53% (z ubezpieczeniem) przy oprocentowaniu 3,99%. Wszystko przez prowizję (2689 zł), odsetki (6772 zł), ubezpieczenie komunikacyjne (1590 zł) oraz ubezpieczenie spłaty kredytu (3212 zł). Razem zapłacimy 73.764 zł czyli  20% (1/5) więcej niż kupując za gotówkę.

W efekcie, okres kredytowania (3-4 lata), umiarkowana wpłata własna (20%) i wartość wykupu (30-46%) gwarantują wprawdzie niską ratę, ale za to generują dodatkowe koszty (prowizje przygotowawcze, ubezpieczenia spłaty) w sumie 20 % pierwotnej wartości auta. Moim zdaniem – nie warto. Za 40% ceny nowego samochodu można mieć auto kilkuletnie, które długo posłuży. Jak je znajdowałem? O tym już wkrótce.

Wiele osób zarabiających mniej niż przeciętnie, widzimy w drogich samochodach? Jak to jest możliwe, że w ogóle stać je na takie auto? Oto kilka odpowiedzi:

• w rzeczywistości mają większy dochód (dg na boku, pieniądze od rodziców, nieruchomości itp.)
• kupili auto używane (np. 3-letnie za 50% wartości),
• wierzą w zasadę „zastaw się a postaw się” i kupują na kredyt wozy, na które ich nie stać.

W USA podaje się prosty przelicznik ceny samochodu, który warto stosować (oczywiście zakładając, że nie psuje się bez przerwy, powodując kosztowne wyrwy w kieszeni, przekraczające koszt zakupu):

miesięczny dochód netto x 6 = możliwa do zapłacenia cena samochodu

Sprawdźmy to na przykładzie. Rodzina zarabia dwie średnie krajowe i ma dodatkowe dochody – łącznie 6 tys. zł miesięcznie (netto). Może kupić auto za 36 tys. zł.

Ktoś kto zarabia 2 razy więcej (12 tys. miesięcznie) może sobie pozwolić na wóz za 72 tys. i też lepiej niech nie szaleje.

Ten współczynnik finansowego bezpieczeństwa jest w Polsce (i nie tylko u nas) notorycznie przekraczany. Osoby osiągające dochody na poziomie średniej płacy, kupują auta za 70 – 80 tysięcy, oczywiście posługując się kredytem, którego rata wynosi obecnie np. 1400-1500 zł (bez wkładu) czyli 25% ich dochodów. Potem muszą oszczędzać na wszystkim, bo roczny przegląd kosztuje drugie tyle itp., trzeba kupić paliwo (kilkaset złotych miesięcznie), opłacić ubezpieczenie (co roku minimum 2000 przy tej cenie auta) i nagle nie ma prawie całej pensji. Tu bierze się kolejny kredyt (lub posługuje kartą), który spłacany jest przez kolejny rok i kółko się zamyka.

No dobrze, a jak żyje oszczędny milioner? Moje obydwa auta razem mieszczą się dokładnie w 6-krotności miesięcznych dochodów. Były jednak lata gdy jeździłem samochodami za równowartość 2 miesięcznych pensji. I dlatego mogę podpisywać się – milioner, bo samochód to zazwyczaj drugi największy (po mieszkaniu/domu) wydatek każdego z nas.

 

Niedawno minął rok, od czasu, kiedy kupiłem sobie auto marzeń – Porsche Boxstera. Być może taki pojazd nie jest zgodny ze stereotypem oszczędności, ale jak pisałem wcześniej nie jestem minimalistą – dostrzegam zawsze współczynnik cena/wartość.  Mój samochód spełnia te kryteria. W chwili zakupu miał wprawdzie 17 lat, ale tylko 120 tys. przebiegu. Został też dokładnie sprawdzony.

Oto wykaz wydatków za ostatni rok (czyli pierwszy rok posiadania).

Ubezpieczenie –  431 zł (a silnik 2,5 l, mam jednak zniżki i mało jeżdżę),

Przegląd – 2000 zł (z tego połowa wymiana oleju w skrzyni biegów),

Naprawa zaciętej wkładki zamka – 220 zł,

Pokrowiec – 100 zł,

Paliwo – 1400 zł (czyli 70 zł na 100 km),

Razem wydatki: 4151 zł (ok. 2 zł/100 km).

Jeśli doliczę utratę wartości ok. 2000 zł rocznie, to posiadanie super samochodu, który wykorzystywany jest głównie weekendowo, kosztuje mnie ok. 500 zł miesięcznie.  Warto.

Gdybym miał mniej skomplikowane marzenia i zamiast Porsche Boxstera wybrał Mazdę Mx-5 prawdopodobnie zmieściłbym się w 4200 zł (350 zł miesięcznie) przy podobnym przebiegu.

Mit o kosztownym utrzymaniu auta sportowego obalony (chociaż tezy, że jest to wóz na co dzień raczej nie zaryzykuję).

 

 

Masz dużą rodzinę? Prowadzisz firmę budowlaną? Potrzebujesz przewieźć 5-7 osób i jeszcze dopakować sporo bagażu? Nie chcesz sprzedawać nerki, aby kupić auto? Pomyśl o zakupie Dacii.

Dacia kojarzy się  wielu osobom z rozsypującymi się rumuńskimi wyrobami samochodopodobnymi z lat 70-tych i 80-tych. To duży błąd. Tak samo jak czeska Skoda, Dacia zmieniła się radykalnie.  Teraz to tanie auto dla osób niepotrzebujących robić wrażenia na innych. Świetnie sprzedaje się nawet na wymagających rynkach np. we Francji, w Niemczech. Sprawdziłem dlaczego.

Dacia jest tania w zakupie

W każdej klasie aut osobowych, w której wystawia swojego przedstawiciela, Dacia ceną bije konkurentów na głowę. Przykłady.

SUV klasy subkompakt  – Dacia  Duster kosztuje w najuboższej wersji niecałe 40.000 zł. Kolejne auta tej wielkości popularnych marek (Mitsubishi ASX, Skoda Yeti, Renault Captur) są o 50% droższe. Tak, tak dobrze przeczytałeś. Kosztują o połowę więcej (ok. 60.000 zł). Dlatego Dacia Duster jest najlepiej sprzedającym się SUV-em na polskim rynku. Oczywiście Duster nie jest wykończony w środku jak Renault, ale ma świetny wygląd zewnętrzny i cena czyni cuda.

Kariera Dacii zaczęła się od Logana. To samochód klasy B, z ogromnym bagażnikiem (500 l), dużą ilością miejsca w środku. Może trochę archaiczny (konstrukcja sprzed kilku lat), może źle wykończony, ale za to dostępny za 29.900 zł. Konkurenci oferujący mniej przestrzeni cenią się znacznie wyżej (minimum 40.000 zł za Renault Clio). Podobnej wielkości Skoda Rapid (też budżetowe auto) kosztuje 43.000 zł.

Dacia Logdy to kompaktowy minivan dla 5-7 osób. Nie wygląda najnowocześniej, ale wystarczająco elegancko. Znowu do kupienia za 39.900 zł (siedmioosobowa wersja z klimatyzacją 47.000 zł). Za konkurencję np. Opla Zafirę zapłacisz ponad 70.000 zł.  Scenica (tylko 5-miejscowy) producent wycenia na niespełna 60.000 zł. Znowu różnica 50%.

Jako używana Dacia też jest proporcjonalnie tańsza. Kto patrzy na cenę, ten się nie zastanawia.

Utrzymanie Dacii nie kosztuje wiele

W Dacii psują się tylko drobiazgi. Owszem są denerwujące (np. migające kontrolki), ale za to tanie do usunięcia (prosta konstrukcja). Przeglądy kosztują mniej niż u konkurencji. Silniki to sprawdzone, starsze motory Renault.

Poza tym Dacia nie pali wiele i nadaje się do zasilania gazem (są też wersje fabryczne, dla tych co nie chcą tracić gwarancji). Efekt?

Koszt utrzymania nowego Logana, będzie wyglądał następująco.

Przegląd – 300 zł, ubezpieczenie – nie więcej niż 900 zł, naprawy symboliczna wymiana części zużywających się 200-300 zł rocznie, utrata wartości (przy eksploatacji przez 14 lat) – 1900 zł rocznie, paliwo (dystans 10 tys. km)  – 2000 zł (gaz).

Razem przez rok koszt zamknie się kwotą  5400 zł. Przypomnę, za nowe auto.

Teraz porównanie z popularnym Renault Clio.  Przegląd – 600 zł, ubezpieczenie 1300 zł, naprawy 400-600  zł (o ile mamy szczęście), utrata wartości – 2500 zł, paliwo  – 2400 zł (benzyna). Razem 7400 zł.  Więcej od Dacii o około 40-50%.

Dacia ma ogromne wnętrze i wielki bagażnik

Porównanie wnętrza (miejsce na nogi w tylnym rzędzie) ma decydujące znaczenie przy wyborze auta rodzinnego. Równie istotny jest duży bagażnik. W obu tych konkurencjach Dacia zostawia współzawodników z klasy B (np. wspomniane wyżej Clio) daleko w tyle. Zbliża się raczej do klasy C.

A jeśli szukamy samochodu używanego, wybór Dacii Logan MCV (7 miejsc, bagażnik przy 5 osobach 700 litrów) pozwala mierzyć się zwycięsko z  liderami segmentu D  np. Fordem Mondeo, Renault Laguna (wyjątkiem jest szerokość auta).

Z tego względu Dacia to pojazd dla dużych rodzin, wybierany chętnie również przez ekipy budowlane. Jeśli prestiż marki nie ma dla Ciebie żadnego znaczenia, kupuj Dacię. Ja przez pewien czas miałem Logana i nie żałuję. Sprzedałem go przez jedną wadę – nieskładaną tylną kanapę (wersja Logan II ma już w opcji nawet dzieloną).  Ale był bezsprzecznie jednym z najtańszych w eksploatacji moich aut. W konkurencji cena/przestrzeń nie miał sobie równych (trudno porównać  do Fiata Pandy, Uno, Toyoty Yaris czy Daewoo Lanosa).