Na blogach, których autorzy określają się jako minimaliści forsuje się opcję „no car” czyli bez samochodu. Udowadnia się tam, że życie bez auta jest możliwe, podając dwa argumenty:
- tak żyli nasi dziadowie lub w wersji religijnej „Jezus nie jeździł samochodem”,
- istnieje komunikacja publiczna.
Czy zgadzam się z takimi twierdzeniami? W zasadzie nie. Teraz krótko, dlaczego.
Osoby głoszące poglądy o zbędności samochodu zaliczają się do grupy single ew. dinks. Zwłaszcza w dużym mieście z pewnością da się tak żyć. Istnieją autobusy, taksówki, pociągi, samoloty, którymi można dotrzeć w dowolne miejsce świata o praktycznie dowolnej porze dnia i nocy. Zakupy w małym gospodarstwie domowym da się zaplanować. No i po prostu jest taniej.
Ja należę do plemienia dzieciatych. I tu powstaje problem. Dzieci to inny styl życia. Wymagają dowożenia na zajęcia dodatkowe, do znajomych, do szkoły. Tego nie da się zrobić poruszając się autobusem (czas). Nastolatki pojadą może rowerem, ale co wcześniej. Na wakacje jeździmy samochodem. Daje nam to możliwość wyboru i jest tańsze niż podróże samolotem. Na weekendy (mamy domek wakacyjny i działkę) też samochodem, chociaż ja czasami wybieram rower, na który nie da się jednak zabrać np. 30 kg orzechów czy jabłek. Cotygodniowe zakupy to kilkadziesiąt kilogramów i nie wystarczy obu rąk aby przynieść je z autobusu.
Opcja „poproś znajomych” nie wchodzi w grę, bo nikt nie będzie woził kilku osób regularnie.
Na wsi komunikacji lokalnej brak, odległości są też zbyt duże.
A co do naszych dziadów? Oni nie mieli samochodu, ale wozy, bryczki, traktory, konie itp. czyli współczesne im odpowiedniki auta. Styl życia też był inny.
Prawdopodobnie dlatego nie znam żadnej rodziny z dwójką dzieci, która obywałaby się bez samochodu (pomijając skrajną biedę i wybór – paliwo albo jedzenie). Sam nie jestem minimalistą lecz zwolennikiem oszczędności racjonalnych. Wyobrażam sobie zatem alternatywę nawet małe auto miejskie typu Seicento czy Matiz z gazem, ale życia bez auta, już nie.
Mam dwójkę dzieci już nastoletnich i nigdy nie miałem samochodu,nie jestem też biedny pieniędzy nigdy mi nie brakowało i kupno fajnego auta to moja miesięczna pensja ale ja prowadzę inny styl życia.95% zakupów robię przez internet i mam znajomego co ma taxi więc nie jeździmy wszędzie rowerem,w zeszłym roku postawiłem dom na wsi i teraz naprawdę mogę powiedzieć że żyję a świat dookoła postrzegam jak film na trzykrotnym przewijaniu,widzę jak moi koledzy wypalają się w oczach pędząc za tak zwanym sukcesem auto za 40,80 tysięcy a kawalerki mają na kredyt i na raty pożyczają i ciągle te gadki ile to kosztuje utrzymanie samochodu jak by to był powód do dumy że wydają na nie fortunę.Niewolnicy wyimaginowanych potrzeb i wszystko na pokaz.